Podatek od nieruchomości 2025 – kluczowe zmiany

Od 1 stycznia 2025 roku weszły w życie istotne zmiany w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Nowelizacja ma na celu doprecyzowanie definicji kluczowych pojęć – „budynek” i „budowla” – bez konieczności odwoływania się do regulacji spoza prawa podatkowego. Dodatkowo ustawodawca sprecyzował katalog obiektów klasyfikowanych jako budowle, uwzględniając je bezpośrednio w przepisach podatkowych.

Nowa definicja budynku

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, za budynek uznaje się obiekt spełniający następujące warunki:

• został wzniesiony w wyniku robót budowlanych,
• posiada instalacje umożliwiające jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem,
• jest trwale związany z gruntem,
• jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych,
• posiada fundamenty oraz dach.

Jednocześnie nowe przepisy wyłączają z tej definicji obiekty przeznaczone do przechowywania materiałów sypkich, kawałkowych, ciekłych lub gazowych, w których podstawowym parametrem technicznym określającym przeznaczenie jest pojemność.

Zmiany te mają na celu zwiększenie precyzji przepisów podatkowych, co powinno przyczynić się do ich jednolitej interpretacji i ułatwić ich stosowanie zarówno podatnikom, jak i organom administracyjnym.

Nowa definicja budowli – kluczowe zmiany w podatku od nieruchomości 2025

W znowelizowanej ustawie o podatkach i opłatach lokalnych precyzyjnie określono, jakie obiekty kwalifikują się jako budowle. Zgodnie z nowymi przepisami, za budowlę uznaje się:

• Obiekty niebędące budynkami, wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, wraz z instalacjami umożliwiającymi ich użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem.
• Elektrownie – wiatrowe, jądrowe, fotowoltaiczne, a także biogazownie, magazyny energii, kotły, piece przemysłowe, koleje linowe, wyciągi narciarskie i skocznie narciarskie – przy czym za budowlę uznaje się jedynie ich części budowlane.
• Urządzenia budowlane, takie jak przyłącza oraz instalacje techniczne, w tym służące do oczyszczania lub gromadzenia ścieków, jeśli są bezpośrednio związane z budynkiem lub obiektem i niezbędne do ich użytkowania.
• Urządzenia techniczne, które nie mieszczą się w powyższych kategoriach – ale wyłącznie w zakresie ich części budowlanych.
• Fundamenty pod maszyny i urządzenia techniczne, jeśli stanowią odrębne technicznie elementy obiektów użytkowych.

Co istotne, powyższe obiekty uznaje się za budowle pod warunkiem, że powstały w wyniku robót budowlanych, nawet jeśli stanowią część obiektu nieuwzględnionego w ustawie.

Niejasności w definicji budowli i problem trwałego związania z gruntem

Pomimo wprowadzenia nowych regulacji, przepisy nadal nie precyzują jednoznacznie, które elementy wskazanych obiektów należy uznać za ich części budowlane. To rodzi wątpliwości interpretacyjne, które mogą prowadzić do dalszych sporów podatkowych.

Jeszcze większym problemem pozostaje definicja trwałego związania z gruntem, która od lat budzi kontrowersje. Nowelizacja wprowadza nową interpretację tego pojęcia, zgodnie z którą trwałe związanie oznacza takie połączenie obiektu budowlanego z podłożem, które zapewnia jego stabilność oraz odporność na czynniki zewnętrzne niezależne od działań człowieka. Kryterium to ma przeciwdziałać zniszczeniu, przemieszczeniu lub przesunięciu obiektu na inne miejsce.

Zgodnie z nowymi regulacjami, w przypadku obiektów kontenerowych, masztów antenowych, tablic reklamowych, urządzeń reklamowych, oświetlenia zewnętrznego, instalacji przemysłowych oraz urządzeń technicznych, opodatkowaniu jako budowle będą podlegały tylko te, które spełniają warunek trwałego związania z gruntem.

Nowe podejście kontra dotychczasowe orzecznictwo

Nowa definicja trwałego związania z gruntem znacząco różni się od dotychczasowej interpretacji, ugruntowanej w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wcześniej za trwałe związanie uznawano posiadanie fundamentów osadzonych poniżej poziomu gruntu oraz ścisłe, stabilne, sztywne powiązanie obiektu z tymi fundamentami. Obecnie kluczowe stało się kryterium odporności na czynniki zewnętrzne, co może prowadzić do rozbieżnych interpretacji w praktyce podatkowej.

Wprowadzone zmiany mają na celu uporządkowanie przepisów i ujednolicenie stosowania prawa podatkowego. Jednak brak jednoznacznych wytycznych w zakresie części budowlanych budowli oraz nowe, nie do końca precyzyjne kryterium trwałego związania z gruntem mogą nadal stanowić przedmiot sporów między podatnikami a organami podatkowymi.

Nowa klasyfikacja budowli w podatku od nieruchomości 2025

Nowelizacja ustawy o podatkach i opłatach lokalnych precyzuje katalog obiektów uznawanych za budowle. Obejmuje on m.in. obiekty sportowe, takie jak amfiteatry, stadiony oraz odkryte obiekty sportowe. W skład budowli wchodzą również elementy infrastruktury wodnej i kanalizacyjnej, w tym zbiorniki retencyjne, hale technologiczne oraz urządzenia oczyszczalni ścieków, takie jak osadniki, reaktory biologiczne i przepompownie.

Za budowle uznaje się także obiekty magazynowe przeznaczone do składowania materiałów sypkich, ciekłych i gazowych, jeśli ich kluczowym parametrem jest pojemność. Nowelizacja obejmuje również infrastrukturę drogową i kolejową, w tym drogi, wjazdy, zatoki parkingowe oraz tory kolejowe z elementami technicznymi. Wśród budowli znalazły się także zapory, śluzy, wały przeciwpowodziowe, a także infrastruktura telekomunikacyjna i elektroenergetyczna, obejmująca maszty antenowe, linie kablowe i wodociągi.

Do budowli zaliczono również elementy portów i lotnisk, jak przystanie, mola, falochrony, pasy startowe i płyty lotniskowe, a także mosty, wiadukty, tunele oraz ogrodzenia i składowiska odpadów. Nowe przepisy obejmują również wolnostojące tablice reklamowe, instalacje przemysłowe oraz konstrukcje specjalistyczne, takie jak chłodnie kominowe, wagi kolejowe czy skocznie narciarskie.

Choć nowa klasyfikacja ma ułatwić interpretację przepisów, wciąż mogą pojawiać się wątpliwości, zwłaszcza w zakresie trwałego związania obiektu z gruntem, co może prowadzić do dalszych sporów podatkowych.