Umowa B2B – Szef Kas Blokuje Obejście Przepisów: “Przykład Fikcyjnego Samozatrudnienia”

Czym Jest Umowa B2B?

Współczesny rynek pracy coraz częściej opiera się na elastycznych formach zatrudnienia, a jedną z popularnych opcji wśród przedsiębiorców jest umowa B2B (Business-to-Business). To rodzaj kontraktu, który reguluje współpracę pomiędzy dwoma podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Najczęściej spotykaną sytuacją jest zawarcie umowy przez osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą z innym przedsiębiorstwem, takim jak spółka z o.o. czy inna firma jednoosobowa.

Charakterystyczną cechą umowy B2B jest jej cywilnoprawny charakter. Oznacza to, że jest ona regulowana przez przepisy kodeksu cywilnego, a nie kodeksu pracy. Tego rodzaju umowa daje obu stronom większą swobodę w kształtowaniu warunków współpracy, jednak wymaga również większej świadomości prawnej i ostrożności przy jej zawieraniu.

Dla wielu przedsiębiorców umowa B2B stanowi atrakcyjną alternatywę dla tradycyjnego zatrudnienia na etat, umożliwiając elastyczne dostosowanie warunków współpracy do specyficznych potrzeb i możliwości obu stron. Jednakże, z uwagi na odmienny zakres regulacji prawnych, zawierając tego rodzaju kontrakt, warto dokładnie przeanalizować jego postanowienia, tak aby uniknąć potencjalnych pułapek prawnych.

Kluczowe różnice między umową B2B a umową o pracę

Wybór między umową B2B a umową o pracę to decyzja, która niesie za sobą szereg istotnych konsekwencji. Aby zawrzeć umowę B2B, konieczne jest prowadzenie działalności gospodarczej, czyli w praktyce posiadanie własnej firmy. W przypadku umowy o pracę pracownik nie musi prowadzić działalności – jego zadaniem jest jedynie świadczenie pracy na rzecz pracodawcy.

Jedną z głównych różnic między tymi dwoma formami współpracy jest ponoszenie ryzyka. W przypadku umowy B2B przedsiębiorca samodzielnie odpowiada za sukces lub niepowodzenie swojej działalności, w tym za ewentualne straty. Pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę jest chroniony przed ryzykiem finansowym przez swojego pracodawcę.

Forma współpracy w przypadku umowy B2B charakteryzuje się większą decyzyjnością i samodzielnością przedsiębiorcy, który ma swobodę w organizowaniu swojej pracy oraz realizowaniu zleceń. W umowie o pracę to pracodawca decyduje o zakresie obowiązków, czasie pracy i warunkach zatrudnienia.

Kolejną istotną różnicą jest odpowiedzialność. W ramach umowy B2B przedsiębiorca odpowiada za wykonanie zlecenia wobec swojego kontrahenta, a ewentualne błędy mogą skutkować konsekwencjami finansowymi lub prawnymi. Pracownik na etacie ma z kolei ograniczoną odpowiedzialność za szkody wyrządzone w trakcie pracy, a ta odpowiedzialność jest jasno określona w kodeksie pracy.

Różnią się również obowiązki fiskalne. Przedsiębiorca rozlicza się samodzielnie z fiskusem, płaci podatki i składki na ubezpieczenie społeczne, podczas gdy pracodawca zatrudniający pracownika na umowę o pracę jest odpowiedzialny za odprowadzanie tych świadczeń.

Umowa B2B daje także możliwość korzystania z podwykonawców, co może być atrakcyjną opcją dla przedsiębiorców realizujących większe projekty. W przypadku umowy o pracę podwykonawstwo nie wchodzi w grę, a wszystkie obowiązki muszą być wykonane przez pracownika.

Wynagrodzenie w umowie B2B jest zazwyczaj uzależnione od efektu pracy, a płatności mogą mieć różną częstotliwość, w zależności od ustaleń między stronami. W umowie o pracę wynagrodzenie jest stałe, wypłacane regularnie, najczęściej co miesiąc.

Warto również zwrócić uwagę na uprawnienia pracownicze, takie jak prawo do urlopu, nadgodzin czy określony czas pracy, które są zagwarantowane w umowie o pracę. Przedsiębiorcy działający na podstawie umowy B2B nie korzystają z uprawnień gwarantowanych przez kodeks pracy.

Przejście z umowy o pracę na umowę B2B i odwrotnie: Co warto wiedzieć?

Decyzja o zmianie formy współpracy z umowy o pracę na umowę B2B, lub odwrotnie, wymaga starannej analizy i rozwagi, zwłaszcza gdy dotyczy to kontynuacji współpracy z tym samym podmiotem, jak na przykład dotychczasowym pracodawcą lub kontrahentem. Jednym z kluczowych aspektów, które należy wziąć pod uwagę, jest to, że zawarcie umowy B2B z byłym pracodawcą uniemożliwia skorzystanie z tzw. ulgi na start, co może mieć istotne konsekwencje finansowe.

Równie ważne jest upewnienie się, że charakter relacji między stronami rzeczywiście pozwala na zawarcie umowy B2B, a nie umowy o pracę. W przeciwnym razie organy takie jak Państwowa Inspekcja Pracy (PIP) mogą poddać tę relację szczegółowej kontroli. Choć to sąd pracy ostatecznie decyduje o istnieniu stosunku pracy, PIP ma prawo wystąpić z powództwem w tej sprawie.

Dlatego też, przed podjęciem decyzji o przejściu na umowę B2B, warto dokładnie przeanalizować wszystkie aspekty prawne i skonsultować się z ekspertem. W ten sposób można uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek i potencjalnych sporów prawnych, które mogą wynikać z niewłaściwego oszacowania charakteru współpracy.

Decyzja Szefa KAS: Przykład ryzyka fikcyjnego samozatrudnienia

12 czerwca 2024 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) podjął istotną decyzję, odmawiając wydania opinii zabezpieczającej w sprawie wnioskującej spółki akcyjnej, pełniącej rolę spółki matki. Decyzja ta zwraca uwagę na ryzyko związane z próbami obejścia przepisów podatkowych poprzez stosowanie pozornych umów B2B.

Sprawa dotyczyła planów spółki matki, która zatrudniała pracowników na podstawie umowy o pracę. W ramach nowej strategii, spółka zamierzała utworzyć spółkę z o.o. (spółkę córkę) i rozwiązać umowy o pracę z dotychczasowymi pracownikami. Następnie ci pracownicy mieli założyć jednoosobowe działalności gospodarcze (JDG) i nawiązać współpracę w ramach umów B2B ze spółką córką. Zmiana miała dotyczyć jedynie formalnej struktury zatrudnienia, podczas gdy charakter pracy pozostałby bez zmian.

Szef KAS uznał taki stan rzeczy za próbę obejścia przepisów podatkowych, co skutkowało odmową wydania opinii zabezpieczającej. Taka decyzja, choć wydana w konkretnej indywidualnej sprawie, podkreśla problem zjawiska zwanego fikcyjnym samozatrudnieniem, czyli sytuacji, w której pozornie niezależni przedsiębiorcy w rzeczywistości świadczą pracę na warunkach typowych dla stosunku pracy.

Chociaż ta decyzja nie wiąże innych podatników, stanowi ważne ostrzeżenie dla firm rozważających podobne działania. Podkreśla również, że próby zamiany umów o pracę na umowy B2B w celu uzyskania korzyści podatkowych mogą zostać uznane za niezgodne z prawem, co niesie ze sobą poważne konsekwencje prawne i finansowe.